Krótka historia Róży i Znajki

Znajka była psem nieplanowanym... Ot po prostu pewnego dnia zapukała do moich drzwi... A w zasadzie zaskrobała pazurem Nietypowo, bo mieszkałam na piątym piętrze, ale chyba wyczuła gdzie jej będzie najlepiej. Poszukiwania właściciela na szczęście nie przyniosły żadnego rezultatu... I dzięki Bogu! Bo już po pierwszym dniu wiedziałam, że nie będę potrafiła się z nią rozstać...

 Znajka to żywy, zwariowany pies, który usiedzieć w miejscu nie potrafi... Kiedy więc  zaszłam w ciążę, pojawiła się obawa, czy nie wejdzie dziecku na głowę, albo czy nie będzie zazdrosna o Różę. 

Będąc w szpitalu dałam mężowi czapeczkę dziecka, żeby Znajka mogła się zapoznać z zapachem... Niestety mąż zgubił ją gdzieś po drodze do domu i tyle z zapoznawaniem... Pierwszy kontakt z dzieckiem był więc w chwili kiedy pojawiłam się z małą w domu. Początkowo Znajka nie zauważyła fotelika i śpiącej w nim istotki :) Kiedy już się zorientowała, że przynieśliśmy coś nowego do domu, najpierw chciała na wszelkie sposoby polizać, a potem podchodziła do tego jak do śmierdzącego jajka... Na odległość. Ale ciekawość w końcu zaczęła zwyciężać ;) Teraz Znajka z reguły trzyma się gdzieś blisko Róży, od czasu do czasu próbując ją polizać. Staramy się nie ograniczać kontaktu dziecko-pies, żeby Znajka nie poczuła się odrzucona. Zwłaszcza, że ta podchodzi do Róży z taką delikatnością... Oczywiście kontrolujemy wszystko, ale jeszcze nie zdarzyło się, żeby pazur znalazł się w niewłaściwym miejscu...

Mam nadzieję, że Róża i Znajka będą sobie wspólnie dorastać i chyba nie mam obaw co do cierpliwości Znajki tarmoszonej za uszy czy ogon. A widok tych dwojga niezmiennie mnie rozbraja!