wtorek, 30 września 2014

Drugi trymestr ciąży


Oficjalnie zakończyłam go mniej więcej tydzień temu i wkroczyłam w trzeci najtrudniejszy... Jak wspominam ostatnie trzy miesiące?
Hmm... Nijak :)
Ok... Skończyły się mdłości! Ale coś za coś... Zaczęła się zgaga. I już sama nie wiem co gorsze... Spanie na siedząco, czy klęczenie nad ubikacją :) Na szczęście przed zgagą ratuje mnie teraz Gaviscon. Cudowny środek, który jako jedyny przynosi mi ulgę!
Niektórzy mówią, że drugi trymestr to tak zwany miesiąc miodowy... Niestety u mnie to tak nie działa. Kompletnie brakuje mi ochoty na cokolwiek! I tyczy się to każdej sfery życiowej... Myślałam, że energia wróci, niestety mój dzień z reguły wygląda tak, że rano długo dochodzę do siebie i łapię wiatr w żagle, po czym ok godz. 17 poziom energii gwałtownie spada i jedyne na co mam ochotę to sen!
Kolejna rzecz, z którą nie do końca sobie radzę, to zmiany jakie zachodzą w moim ciele i wahania nastroju, tak gwałtowne, że sama siebie się boję. Niby normalne rzeczy. Wiadomo, brzuch musi rosnąć, środek ciężkości się zmienia, ciało jest inne. Tylko ta niezdarność doprowadza do szału! Że o niemożności wykonania wielu czynności nie wspomnę! Wahania nastroju? Tutaj wypowiedzieć powinien się mój mąż, który ostatnimi czasy ma ze mną krzyż pański... Znosi to w miarę dzielnie, gorzej ze mną...
Drugi trymestr to też nagromadzenie absurdalnych snów. Pominę to, że coraz trudniej się w łóżku ułożyć. Pominę, że co godzinę jest pobudka na siusiu... Ale dlaczego kiedy uda się już zasnąć, w głowie tworzą się tak absurdalne historie?! Ktoś potrafi to wytłumaczyć?!

Pomarudziłam, a teraz o tym co najpiękniejsze... Czyli nieustanne ruchy dziecka. Nie na tyle silne, żeby mogły sprawiać ból, a nieustannie przypominające, że rośnie w nas nowe życie. Te chwile, kiedy czuje się kolejny kopniak dziecka naprawdę wiele wynagradzają... :)

czwartek, 25 września 2014

Kilka słów o "dobrych radach" ;)

Odkąd jestem w ciąży, mam wrażenie, że z automatu otoczenie odjęło mi inteligencji. Prym wiedzie rodzina, która traktuje mnie tak, jakbym nie miała za grosz rozumu. Do czego piję... Oczywiście do dobrych rad! Mam dziwne wrażenie, że nagle wszyscy znają się na wszystkim lepiej, zakładając jednocześnie, że ja nie znam się na niczym.

I fakt! Jestem zielona, ale mam swój rozum, czytam, prowadzę obserwacje, wyciągam wnioski. Jednym słowem... Staram się myśleć!

Dlatego ostatnio dostaję ataków płaczu i histerii (hormony oczywiście szaleją i nie panuję nad emocjami...), kiedy słyszę po raz kolejny zdania typu:
- Naprawdę chcesz wydać na to tyle pieniędzy?! (tak, chcę!)
- Jesteś pewna, że dasz radę dojechać do Krakowa (Nie... urodzę w ciągu godziny na autostradzie...)
- Nie powinnaś nigdzie się ruszać, to niebezpieczne! (????)
- Czy to aby na pewno będzie potrzebne dziecku? (nawet jeśli nie będzie, to chcę to kupić, a Tobie nic do tego!)
- Powinnaś jeść za dwoje, za mało jesz zdrowych rzeczy! (taaa, a moje dziecko waży jak ja 70 kg i potrzebuje tyle samo kalorii ile pochłaniam ja...)
- Kup ten wózek, bo ktoś kiedyś powiedział o nim, że jest dobry! (Nie podoba mi się, bo ma kolor kupy!)
- Czy ty możesz to pić/jeść? (nie, nie mogę, celowo się podtruwamy...)

I tak mogłabym w nieskończoność...

Ja wiem, że wszyscy wokoło chcą dla mnie jak najlepiej, ale litości! Ja naprawdę potrafię myśleć i wiem co dla mnie i dla dziecka będzie dobre. Nie zaszkodzę sobie, a tym bardziej Różyczce. Potrafię też dokonywać racjonalnych zakupów i cenię sobie dobre rady, ale nie od osób, które same nie mają pojęcia o czym mówią!

I to taki mój mały apel, aby uważać na "dobre rady" serwowane kobiecie w ciąży... Hormony szaleją, po co ryzykować napad histerii? ;)

piątek, 19 września 2014

Czy stać mnie na dziecko?


Źródło

Zupełnie przez przypadek, trafiłam na artykuł który dał mi do myślenia. Siedzi mi w głowie i nie potrafię się go pozbyć... Przeczytałam list pewnej kobiety, która bardzo chce mieć dziecko, ale jak sama wylicza... Nie stać jej -> KLIK

Po przeczytaniu zaczęłam się zastanawiać, czy w takim razie mnie stać na dziecko, bo moja sytuacja bynajmniej nie jest lepsza niż tej dziewczyny... Baa, powiedziałabym nawet, że mam mniej. A dziecko w drodze!

Oczywiście Róża jest planowanym dzieckiem, chociaż jej planowanie nie polegało na siedzeniu z kartką i długopisem i liczeniu. Planowanym, bo bardzo chcianym. Prawda jest taka, że kiedy się zdecydowaliśmy, mieszkaliśmy z jeszcze nie mężem w dwóch różnych miastach i byliśmy związkiem na odległość. Wiedzieliśmy, że jedno z nas będzie musiało się przenosić i zmieniać pracę, była to więc jakaś niewiadoma. Nie zarabiamy majątku (ok 3600 zł razem), mamy jakieś swoje zobowiązania, karty i mini kredyty, do tego kredyt na wesele, którego bynajmniej nie żałujemy, ale który trochę ciąży :) Chwilowo nie mamy też perspektywy na kupno mieszkania, więc przynajmniej przez najbliższe dwa lata będziemy wynajmować (34 m). Rodzice pewnie pomogę, ale ich możliwości też raczej zaliczamy do niewielkich. Perspektywa więc wydaje się być nieciekawa, przynajmniej gdybym podchodziła do tego tak jak dziewczyna z listu.

Staram się ją zrozumieć, bo strach przed nieznanym i niemożnością dania dziecku tego co powinno dostać jest naprawdę wielki, ale czy aby na pewno powinno się rezygnować z kogoś, kogo się bardzo pragnie, ponieważ w "Polsce żyje się źle"?
Dziecko kosztuje, każdy rodzic to prawdopodobnie potwierdzi, ale mam wrażenie że żyjąc w konsumpcyjnym świecie trochę się z tymi kosztami zapędzamy. Oczywiście nie mam o tym jeszcze zielonego pojęcia i pewnie zdziwię się, kiedy mała się urodzi, ale czy naprawdę nie da się do tego wszystkiego podejść rozsądnie?
Mniej więcej od 4 miesiąca zaczęłam się przygotowywać do przyjścia na świat dziecka. Stopniowo, bez wielkich wyrzeczeń kompletuję wszystko to co niezbędne. Z radością przyjęłam stosy ubranek od koleżanki i szwagierki, buszuję w lumpeksach i na wyprzedażach. Szperam na aukcjach allegro i szukam okazji. Czasami wpadnie mi w oko jakaś droższa rzecz, którą chciałabym kupić, staram się więc po trochu odkładać, żeby nie nadwerężyć i tak kiepskiego budżetu. Wiele rzeczy i ozdób, zamiast kupować robię sama. Do końca ciąży zostały 3 miesiące a wyprawki skompletowałam już mniej więcej 3/4. Do tego jakieś mebelki, farba do odświeżenia wynajmowanego mieszkania (promocja). Ktoś powie, że już sama opieka medyczna kosztuje, ale tego też nie odczuwam. Mam świetną lekarkę z kasy chorych. Na wizyty biegam teraz co dwa tygodnie, mam wszystkie badania robione regularnie. Trzeba się oczywiście liczyć z kosztem badań prenatalnych (ja na szczęście miałam skierowanie), ale badania są w dłuższych odstępach czasu i przy rozsądnym gospodarowaniu, nie trzeba całej kwoty na raz wyrzucać. Oczywiście mówię teraz o przypadku takim jak mój, kiedy wszystko przebiega prawidłowo.

Ogólnie dajemy radę, wystarcza nam na jedzenie, chociaż odczuwamy, że nie jest łatwo i pieniądze szybciej topnieją. No ale właśnie... Nie liczyliśmy, że będzie łatwo, wręcz przeciwnie. Czasami mam ochotę się rozpłakać ze zmartwienia, czy aby na pewno wszystko przeliczyłam i dlaczego zabrakło na jakąś opłatę o której zapomniałam! Tylko po co to? Cały strach rekompensują mi coraz silniejsze kopniaki i to magiczne oczekiwanie :)

Najważniejsze co powinniśmy dać dziecku to miłość i zainteresowanie i chyba tego nigdy nie powinno mu zabraknąć. Cała reszta to dodatek. Kosztowny dodatek, ale wierzę, że przy dobrej organizacji, której cały czas się uczę (z natury jestem niestety rozrzutna) wszystko da się ogarnąć. Oczywiście nie mówię tu o przypadkach skrajnych, gdzie rzeczywiście sytuacja jest dramatyczna, a jedynie odwołuję się cały czas do tego co przeczytałam.

Nie wiem czy myślę dobrze, ale wydaje mi się, że gdyby nasi rodzice mieli podobne podejście jak dziewczyna z listu, to połowy z nas nie byłoby na świecie. Bo wiem, że moim rodzicom, czy rodzicom moich znajomych nie było łatwo, a jednak rekompensowali braki miłością. I to jest najważniejsze...

I tyle. :)

czwartek, 18 września 2014

Kosmetyczka niemowlaka :)


W przypadku kompletowania kosmetyczki Róży, kieruję się głównie opiniami znajomych. Zdaję sobie sprawę z tego, że może się zdarzyć iż moje dziecko będzie miało na coś uczulenie, dlatego teraz zakupiłam po jednym opakowaniu każdego specyfiku, a po porodzie zobaczymy :)

Do kosmetyczki Róży trafiły:

- Emulsja do kąpieli EMOLIUM. Na jej zakup zdecydowałam się, dlatego że poleciła mi ją nie tylko koleżanka, ale też moja ginekolog (mama dwóch chłopców). Podobno wystarczy dodać niewielką ilość do kąpieli i nawet oliwkę można sobie darować po. Czy się sprawdzi... Zobaczymy. Macie jakieś doświadczenia z tym produktem?

- Oliwka Nivea Baby - zgarnięta z półki w zasadzie przez przypadek i zagłębiania się w to, czy jest dobra czy nie

- Sudokrem - tego specyfiku używają chyba wszyscy moi znajomi posiadający dzieci. Tak się składa, że mam całą torbę małych słoiczków tego kremu na odparzenia, będzie więc też u nas w użyciu.

- Kojący krem przeciw odparzeniom Nivea Baby - podobnie jak w przypadku Sudokremu, posiadam całą reklamówkę 15 ml tubek, będziemy więc zużywać. Ostatnio odkryłam też, że kremik świetnie łagodzi swędzenie po ukąszeniu komarów :D

- Krem Oilatum Baby - w przypadku tego kremu naczytałam się pozytywnych opinii w internecie, a że trafiłam na promocję, to zakupiłam. Zastanawiam się jedynie, czy krem ten nadaje się jako ochrona buzi dziecka przed mrozem?

- Puder do pielęgnacji skóry dziecka Johnson's Baby - W zasadzie nie wiem czemu wpadł do koszyka, zwłaszcza że raczej nie mam w planach pudrowania dzieciaczka. Swoją drogą w tej kwestii jestem zupełnie zielona i chyba za dużo się o pudrach osłuchałam. Niemniej... może się przydać, nawet jeżeli sama będę musiała zużyć :)

- Patyczki dla niemowląt

- chusteczki nawilżające Pampers Sensitive - kolejne polecenie :)

I tyle na razie. Nie wiem o co jeszcze uzupełnić kosmetyczkę, co jeszcze może się przydać. Nie chcę kupić za dużo niepotrzebnych rzeczy, dlatego chętnie posłucham waszych sugestii :)

niedziela, 14 września 2014

Zestaw pielęgnacyjny dla niemowlaka! Czyli ile matek, tyle opini...

Zamówiłam dziś zestaw pielęgnacyjny dla niemowlaka firmy Avent. Nie powiem, połasiłam się na ładny pastelowy wygląd, praktyczne etui i fakt, że mam wszystko załatwione za jednym zamachem.


Avent jako firma jest bardzo polecany. O samym komplecie konkretnych opinii nie znalazłam, ale mimo to zamówiłam, zapłaciłam i uzbroiłam się w cierpliwość. 

Wrzuciłam jednak z ciekawości zdjęcie na instagram i już miałam komplet opinii. Oczywiście największą dyskusję wywołał termometr. A jakże!
Jak wiadomo, małemu dzieciaczkowi ciężko zmierzyć temperaturę. Rynek oferuje więc wiele ciekawych rozwiązań. Termometr w zestawie jaki jest każdy widzi. Posłuży chyba bardziej mnie (bo nie mam) niż dziecku. Chociaż biorąc pod uwagę zawodność innych rozwiązań, będzie pełnił też funkcję kontrolną. Wracając do opinii... Termometry bezdotykowe, to jak wiadomo większy wydatek (ok 100-120 zł) ale chyba dają najbardziej miarodajny pomiar. Termometry dotykowe do czoła i uszu... Wyczytałam, że pomiar temperatury to często loteria. Bardzo omylne wyniki, więc chyba nie warto inwestować. Ale jak wiadomo... Ile matek tyle opinii! Ten temat z pewnością musimy jeszcze głęboko przeanalizować :)

Druga rzecz, która wzbudziła w tym zestawie "kontrowersje" to oczywiście gruszka. Jest to raczej klasyczna forma odciągania nieczystości z nosa, jaka towarzyszyła też naszym rodzicom, a teraz przybrała ładniejszą i wygodniejszą formę. Tyle że, prym  wiodą aspiratorki do noska, wygodniejsze i dokładniejsze. I ten element z pewnością do zestawu dokupimy, niemniej gruszkę, jak już się dzidzia pojawi wypróbujemy. Może gruszka wcale nie taka straszna jak ją malują?

Po raz kolejny przekonałam się, że można zapytać o opinię, wspomagać się czyimś doświadczeniem, ale ile matek, tyle doświadczeń i rad. Cenię je sobie bardzo, jednak coraz trudniej wyłuskiwać mi właściwe wnioski i korzystać z bogactwa doświadczeń innych. Coraz częściej dochodzę do wniosku, że jednak trzeba się przekonać na własnej skórze i "skórze" dziecka, sprawdzając różne produkty i ich użyteczność...

piątek, 12 września 2014

Leżaczek, bujaczek, huśtawka - poszukiwania idealnego rozwiązania

Szukamy bujaczka, huśtawki. Wydaje mi się, że jest to świetna rzecz, jeżeli chcemy mieć na dziecko oko i czymś je zająć i jednocześnie coś zrobić w domu.
Od kilku dni siedzę i przeglądam... Wyłoniłam kilku faworytów, wśród tych najczęściej polecanych przez znajomych. Przyznam, że trochę żal wydawać mi ciężkie pieniądze na bujaczek, który posłuży dziecku raptem pół roku (większość wagowo ograniczona jest do 9 kilogramów). Postanowiłam więc, że jeżeli zdecyduję się na któryś z wyższej półki, poszukam go po prostu na tablicy bądź allegro...

Źródło

Źródło
Chyba najczęściej polecane mi na instagramie i przez znajomych są bujaki Fischer Price. I być może bym się zdecydowała, gdyby nie moja wielka niechęć do zielonego koloru, której nijak nie potrafię przełamać :) Być może głupi argument, zwłaszcza że bujaczki mają naprawdę dobrą opinię, ale chciałabym, jeżeli już mam wydać trochę pieniędzy, żeby wizualnie mi odpowiadały.

źródło
Tę huśtawkę niemal już kupiłam na tablicy. Zbiera dobre opinie, wizualnie mi odpowiada.  Waga dziecka to niestety tylko do 9 kg, cena ok 300 zł. Używka w bardzo dobrym stanie to wydatek rzędu 150 zł. Dlaczego nie kupiłam? Bo do walki wkroczyła w ostatniej chwili huśtawka nr 3!

Źródło

Podejrzałam ją u pewnej dziewczyny na Instagramie... Wypytałam czy poleca, czy dziecku się podoba i okazuje się, że za cenę 150 zł można nabyć dobrą huśtawkę, wizualnie jak najbardziej na plus, z opcjami podobnymi jak te w droższych wariantach. I chyba właśnie na tę się zdecydujemy.


Kolejny niby prosty zakup, nad którym zastanawiam się już któryś dzień z rzędu, zmieniając co chwilę zdanie...

A może polecacie coś jeszcze? :)


czwartek, 11 września 2014

Komódka z Ikei :)

Kolejny post z cyklu "zrób to sam"

Każdy miłośnik sklepu Ikea pewnie widział komódkę z czterema szufladkami, na przeróżne drobiazgi. Ja swoją kupiłam z myślą o kąciku dziecięcym i tak też postanowiłam przerobić :)


Niezbędne do przeróbki okazały się być:
  • biała farba do drewna i metalu śnieżka (matowa)
  • mały wałeczek do malowania
  • gałki (zakupione w Home&You)
  • klej Wikol

Źródło


Całą komódkę pomalowałam dwoma warstwami białej farby. Po wyschnięciu przykleiłam wikolem gałki do szufladek (z tej strony gdzie nie ma wcięć). I gotowe :)


sobota, 6 września 2014

DIY - Prosta papierowa girlanda.



Taką ozdobę może zrobić chyba każdy. Wystarczy kolorowy papier (duży wybór na stronie http://www.creativehobby.pl/) nożyczki, satynowa wstążka i taśma żelkowa.

Polecam papier dwustronny. Zyskamy dzięki temu dwa wzory girlandy :)

Wycięłam sobie wcześniej wzór trójkąta o podstawie 12 cm i takiej samej wysokości.

 Rysuję wg. szablonu trójkąty na papierze, następnie wycinam.

 Do każdego trójkąta przyklejam w dwóch rogach żelek, który następnie przyklejamy do wstążki.



To wszystko jest tak proste, że aż głupio o tym pisać ;) Kolejna ładna ozdoba, którą można wykorzystać do pokoju dziecięcego, jak i przy wielu innych okazjach :)

piątek, 5 września 2014

DIY - papierowa rozeta, prosta i łatwa w wykonaniu ozdoba :)



Kolejny pomysł na ozdobę do pokoju dziecięcego. Niewielkim kosztem, można stworzyć piękne kolorowe rozety, które dodadzą dziecięcemu kącikowi pięknego wyglądu. Rozety można też wykorzystać przy okazji różnych imprez, zdjęć itd.

Do wykonania będą nam potrzebne:
  • Kolorowy karton
  • nożyczki
  • zszywacz
  • kawałek nitki
  • dziurkacz brzegowy (niekoniecznie)
  • kawałek wstążki
  • 2 kółka wycięte z kolorowego papieru (średnica 3,5 cm)
 z brystolu wycinamy długi na 50 cm szeroki w zależności od tego jakiej średnicy chcemy mieć rozetę, prostokąt. Moja ma 20 cm. Następnie za pomocą dziurkacza brzegowego wycinam wzdłuż dłuższych boków ozdobny wzór.
 Następnie zaczynam zginać papier raz w jedną raz w drugą stronę po wzdłuż krótszego boku, tworząc harmonijkę

 Harmonijkę składam w połowie i spinam spinaczem (jak na zdjęciu), następnie rozkładam i z drugiej strony robię to samo tworząc kształt koła.
 Ponieważ środek nigdy nie wychodzi idealny warto go najpierw związać sznureczkiem (żeby harmonijka się nie rozkładała), a następnie można przykleić na środek ozdobne kółeczko.
 
 

środa, 3 września 2014

Pierwszy trymest ciąży


Nie będę tu wyciągać przepisywać tego, co można znaleźć w książkach, bo to mija się z celem. Napiszę jedynie o własnych "doświadczeniach"

To nie jest moja pierwsza ciąża... Na początku tego roku poroniłam w 9 tyg. Straszne doświadczenie, o którym prawdopodobnie nigdy nie zapomnę... Tym wielkie było więc moje zaskoczenie, kiedy zaledwie po niecałych dwóch miesiącach okazało się, że jestem w kolejnej ciąży (lekarze kategorycznie zabraniali mi zachodzić w ciążę przez minimum 3 miesiące). Pierwsze uczucie to obezwładniający strach. Strach przed tym, że historia się powtórzy. Ten strach towarzyszył mi do 12 tygodnia i dopiero kiedy przekroczyłam tę "krytyczną barierę" odrobinę się uspokoiłam. Niemniej, przed każdą wizytą u lekarza jest mi niedobrze, serce mocniej bije i nie czuję się najlepiej... Dopiero pierwsze badanie prenatalne i świetne na nim wyniki jakoś pozwoliły mi zacząć się ciążą cieszyć (chociaż wszelkie jej objawy skutecznie tę radość obrzydzają)

Ciąża to podobno, jak niektórzy mówią, stan błogosławiony... Taa... Ja podziękuję za takie błogosławieństwo! :) Zazdroszczę bardzo kobietom, które prawie nie czują, że są w ciąży, pracują normalnie, nie są zmęczone i po prostu im się chce!
Mój pierwszy trymestr był bardzo monotonny. Spałam mniej więcej 16 h na dobę  (Na szczęście przebywam na L4 od 7 tygodnia). Nie było siły, która by mnie wyciągnęła z łóżka (tutaj wielki pokłon dla tych kobiet, które ze względu na posiadane już dzieci czy pracę nie mogą sobie na takie coś pozwolić... Jak wy to u licha robicie?!).
Według wieczornych mdłości można było sobie u mnie nastawiać zegarek. Od 18 ubikacja musiała znajdować się w bliskiej odległości i być w każdym momencie dostępna... i tak do 14-15 tygodnia :) Mój stan można było określić jako totalne zniechęcenie i niechęć do wszystkiego. Nie będę się oczywiście rozwodzić nad innymi nieprzyjemnościami, typu zaparcia, albo dla odmiany biegunka... Bo niestety i to mnie na zmianę dopadało. Ot i takie życie...

Jeśli ciąża nie jest chorobą, to czym ja pytam? Objawy świadczą zdecydowanie, że coś jest nie tak :)

Cieszę się bardzo, że jestem w ciąży i rośnie we mnie Róża, ale nigdy nie określę tego stanu mianem  najlepszego okresu w moim życiu. Bo zdecydowanie nim nie jest! :) A najgorsze tak naprawdę przede mną,...
A już niebawem kończę drugi trymestr i nie omieszkam podzielić się doświadczeniami z tego okresu. I bynajmniej nic jakoś specjalnie się nie poprawiło!

wtorek, 2 września 2014

Tiulowe pompony krok po kroku- DIY

 
Kręcąc się po blogach i szukając inspiracji na ozdoby do pokoju dziecięcego co rusz natykałam się na tiulowe pompony. Już miałam je zamawiać na jednej ze stron oferującej tego typu rzeczy, jednak z opamiętaniem przyszedł mój mąż, który stwierdził, że przecież to musi być banalnie proste do zrobienia. Postanowiłam więc sprawdzić i okazało się, że owszem, to jest banalnie proste :) Zamówiłam więc tiul na allegro. 8 rolek o szerokości 15 cm i długości 9 m wyszło mnie ok 40 zł z wysyłką. Taka ilość spokojnie starczy na kilkanaście pomponów różnej wielkości.

Dla porównanie, gdybym zamówiła gotowe, zapłaciłabym ok 68 zł za 3 szt o śr. 10, 15 i 20 cm.

Tak naprawdę, żeby wykonać ozdobę wystarczy niewielka sprawność manualna, szablony, czyli koła o różnej wielkości wycięte z grubego kartonu (średnica koła to będzie średnica pomponu), tiul w rolce, ostre nożyczki i satynowe wstążki do zawieszenia.


w środku koła musimy zrobić mniejsze koło i naciąć je z dwóch stron, tak aby mozna było przeciągnąć kawałek tiulu, jak na zdjęciu poniżej:


Szablon składamy na pół tak aby na zewnątrz pozostały luźne końcówki tiulu. Następnie zaczynamy nawijać warstwy tiulu.



Im więcej warstw, tym pompon będzie pełniejszy, bardziej puszysty. Kiedy skończymy nawijanie, wiążemy kawałki tiulu, które pozostawiliśmy na samym początku, następnie ostrymi nożyczkami przecinamy nawinięte warstwy wzdłuż łączenia tektury (jak na zdjęciu poniżej)


Trzeba uważać i ściskać pompon, żeby nam się nie rozsypał. Kiedy już przetniemy do końca warstwy delikatnie wyjmujemy szablon, zaciskając jednocześnie mocniej pętlę, którą wiążemy pompon.


Na koniec formujemy pompon i gotowe! Całość nie zajmuje więcej niż 5 min, a jaka satysfakcja, że ozdobę można wykonać samodzielnie!


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...